چغور پغور

داشتم وبلاگها رو میخوندم و تقریبا هر کی مذهبی بود رو، پشت سرش دکمه "قطع دنبال کردن" رو فشار دادم و متاسفانه از کارم پشیمون نیستم.

چقدر من مامانم رو دوست دارم و چقدر استعدادها و پتانسیلشا بخاطر یه ازدواج بد، هدر رفت. چقدر اگاهه و چقدر باهوشه و چقدر قابل ستایشه و چقدر همه این رو نمیدونن.

میخوام یار همیشگی مامانم‌ باشم. همیشه و همه جا. اولویت با قشنگترین موجود  دنیا

این بار هم نه.

یه عالم چیز تایپ کردم. نوشته بودم که خیلی غمگینم و نا امید و نمیشه و دکتر دیوونه ها. هی ارور داد و پست نشد. 

به فال نیک میگیرم.