چغور پغور

آره اتفاقا مشکل بزرگیه. چون تا وقتی ریسک نکنی به چیزی فراتر از معمول هم نمی رسی.

بنظرم برمیگرده به نوع شخصیت و میزان ریسک پذیری آدم...

و نکته ی جالبش اینجاست که انگار تا وقتی آدم کسی رو نمیبینه که چنین کارهای عجیبی(از دید خودش) انجام داده حس نمیکنه که خودشو محدود کرده:/

حالا اون که بالاتر بوده من تو سال پایینی تر که میبینم بیشتر از خودم میپرسم چرا من نه؟!

تا حدیش طبیعیه مینا

تو توی ایران و تحت تربیت ایرانی بزرگ شدی. اصولا ایرانی‌ها به دخترها اعتماد بنفس لازم رو نمیدن. این نداشتن اعتماد بنفس، برای همه هست اما تو دخترها پررنگ‌تره... تو هم ریسک کن. ولی تورو خدا قورباغه ت رو قورت نده. ما هنوز تو اون کرونای خفاش موندیم. یه ویروس دیگه رو برامون ارمغان نیار:)))

یه چیزی توی روانشناسی هست به اسم عقده ی یونس.

من اون دسته از رفتارهام که شبیه توعه و کم هم نیست اصلا رو حس میکنم همینه.

حالا نمیدونم برای تو هم از این نوع ترس و اضطراب هاس یا نه.