یه کار خوبی که "زید" میکنه اینه که با همه به صورت فعل مفرد حرف میزنه، نه اینکه قرار باشه این افعال مفرد به کار برده شده باشه، بی ادبی باشه. نه. در حین ادب، خودش رو درگیر قواعد نمیکنه و عملا به هدفش تو اون حرفی که میخواد بزنه، فکر میکنه.
مثلا، من قراره برم شکلات بخرم از بقالی. سوال من تقسیم بر این هدف میشه که ۱- میخوام شکلات بخرم ۲- چگونه کلمات رو در کنار هم قرار بدم تا شکلات بخرم
ولی اون میشه اینکه ۱- میخوام شکلات بخرم
رفتارش باعث میشه تا همیشه روند "رهبری" اش رو داشته باشه، حتی واسه شکلات خریدن تو بقالی.
چرا من نه؟