من همیشه فکر میکردم که آدم ساکت و ناراحتی هستم ولی الان که خودم هستم میبینم تازه خیلی راحت و خیلی حرافم.
+ احساس میکنم از راحتی عجیبم در بعضی شرایط، مردم از رفتارام متعجب میشن و سریع باهام شروع میکنن حرف زدن واقعی :)) خیلی جالبه
کاش من صبر تو رو داشتم! من نه راه پیش دارم نه راه پس. اتفاقا بعد از اینکه برات نوشتم، از خونه زدم بیرون یکی دو ساعت چرخیدم و برگشتم، دیدم هنوز دارن با صدای بلند با هم حرف میزنن!! چیزی هم نمیشه بشون گفت! فکر کنم از همین امروز باس برم دنبال خونه مجردی و خودمو خلاص کنم ؛)
مشکل من اینه که اگه میل به معاشرت با کسی نداشته باشم، اصلا نمیتونم نگاش کنم چون معمولا با آدمایی که ازشون متنفرم، معاشرت نمیکنم.
خاله هام اومدن خونمون داررررررررنننننن مثه گااووو با صدای بلند حرف میزنن. هووووووف دلم میخواد به یکی بگم.... کاش بتونم از خونه بزنم بیرون......
