چغور پغور

دوست پسرم تموم شد. و هزاران چیز خیلی خیلی مهم و دردناک یاد گرفتم. که البته تنها دوست پسرم بود که دوسش داشتم و این برام سخت ترش کرد. اشکالی نداره. دنیا همینه دیگه. مغزم که نپاشیده کف خیابون. مغزم چیز میز جدید یاد گرفته. حالا اون مانع اصلی که نمیگذاشت درست درس بخونم، دیگه نیست. لزومی هم به انتقام نمی بینم. اون همونکه خودش رو داره، بدترین انتقامه.