خوب من این تغییر رو خیلی دوست دارم و میتونم بگم که تغییر پارسالم بود و خیلی بهش افتخار میکنم توی دلم. حالا نوبت تغییرات سال بعد هست اما؛
من برای پروانه شهری که توش کار میکنم اقدام کردم و چیزهایی که ازم خواسته بودن رو دادم بهشون. و دیگه چیز خاصی از من نخواستن و گفتم تموم شد؟ و گفتن تموم شد.
الان از اداره زنگ زدن که شما واسه چی نیومدی پیگیری و فلان نامه رو ببری فلان کجا و سپس فلان کجا. و من گفتم چون کسی بهم نگفت مراحل اش رو. گفتن اقای فلانی بهت زنگ نزد برای فلان؟ گفتم نه زنگ نزد. میدونی، برای اولین بار یکم استرس حس کردم که کاملا تعمیم اش میدم به سیصد لیتر قهوه ایی که الان خوردم و نکته دیگه اینکه من گفتم، از خایه مالی خسته ام. یعنی اصلا نمیفهمم چرا باید خایه مالی کرد؟ ملت سوپر خایه مالی میکنن تو اداره ها و کارهایی که اشتباهی نکردن و مقصر اش هم نیستن رو بابتش عذر میخوان که کارشون راه بیفته ولی من واقعا بدون حرف خایه مالانه ایی گفتم کسی به من نگفت و ببخشید شما؟:)))
که اون قسمت ببخشید شما خیلی برای کارمند کسشر ایرانی گرون تموم میشه و با ناراحتی گف فلانی. و نکته همینه. من از کجا بدونم تو کی هستی که بعدا بیام اداره بقیه اوضاع رو ازت جویا شم.
ناراحت شدنها و برخوردنهای برای تعاملات اجتماعی که خیلی ضروری و بدیهی هست رو واقعا به عنم:)))
یعنی از اینکه راحت حرفم رو میزنم، خیلی خوشحال میشم.
الان از یه داروخونه اومدم که از اون خانومه خواستم یه آبرسان بگو که همون لحظه خانوم کناری هم همینو خواست. خانم کناری مثل من، مارک رو نمیشناخت و با یه حالت خجالت ریزی دیگه نپرسید این چیه یا هر چی. ولی من گفتم من اصلا این مارک رو نمیشناسم، این چیا داره، آهان بعد این چیزی که میگی داره اصلا به چه دردی میخوره، بعد قیمت اش چنده، نمیخوام گرون باشه، من پول ندارم.
یه چیز داشت اتفاق میفتاد ولی دو برخورد متفاوت اعمال شد. میدونی؟ تا حد خیلی زیادی همه چی دست خودته.
میدونی از این شهامت و صداقتم خوشم میاد، دستاورد ۱۴۰۰ من این بود. ارتباط خیلی قوی هم با مرگ پسرخاله ام داره. اینکه جدی گرفتن و سخت کردن زندگی برای خودت، چقدر مسخره و عجیبه.
میخوام پونصد میلیون دستاورد داشته باشم تو ۱۴۰۱.