چغور پغور

میخوام واستون از ۲۷ سالگیم بگم

چهارشنبه ۵ شهریور ۹۹

واقعا حس میکنم که تم کلی وبلاگها رو ادمهایی تشکیل میدن که مذهبی هستن یا تا حدودی مذهبی هستن و من اصن نمیتونم حرف بزنم چون من دقیقا بر عکس اینم.

۱۶

جیییییییییییغ

يكشنبه ۲ شهریور ۹۹

پشمااااامممم

کادوم که اومد دم در چی بود؟ کی بود؟

خودِ زیدم

+ چایی نبات دادم دستش❤

چایی نبات

شنبه ۱ شهریور ۹۹

ابن روزها، زید خیلی احساس خستگی میکنه و من واقعا نمیدونم چیکار کنم. هیچ کاری از دستم بر نمیاد و واقعا فقط باید از دورت نظاره گرش باشم.

هزاران روز هست که از نزدیک ندیدمش.

اومدم اینها رو اینجا نوشتم که یادم بمونه اون شبی رو که تو بالکن خونه نشسته بودم و منتظر بودم که کادوی تولدم رو پیک واسم بیاره و من کلی ازش تشکر کردم و اون اونقدر خسته بود که نای حرف زدن نداشت.

اینها رو میخوام اینجوری بنویسم که یادم بمونه.

فردا پسفردا که تو خونه هم بودیم، برم بالای سرش، چایی نبات رو بدم دستش و ماچ ماچیش کنم.

هزار ساعت طول کشید همین دو خط رو بنویسم.

جمعه ۳۱ مرداد ۹۹

اینقدر بد مستی بازی دراوردم‌ تو جمع فامیلی که کاش زمین دهن باز میکرد، من‌ میرفتم‌ توش.

ای وای، باز که شمایین.

سه شنبه ۲۸ مرداد ۹۹

ببینید من یه مشکلی دارم که هنوز هم با این سن قد سگِ پیر، همچنان بهش فکر میکنم و خودم رو معذب میکنم و ذهنم رو مشغول.

مدتها بود که من هر چی طرف دوست داشت بشنوه رو میگفتم، بخشنده بودم، اصلا اصلا وقتش رو نداشتم که برم بیرون ولی خودم رو به سختی و خفت مینداختم که یه جوری بتونم اون قرار دوستانه رو انجام بدم. اصلا روانی میشم برم فلانی رو ببینم ولی برای اینکه به احساساتش لطمه ایی وارد نشه، میرفتم بیرون و اینا.

خوب طبیعتا همه میگن که زن حسابی، مگه مرض داری؟

کاری رو بکن که دوست داری و حرفی رو بزن که واقعا بهش معتقدی یا با آدمی بگرد که باهاش حال میکنی‌.

این جمله درسته ولی نکته در اینه که واقعیتِ من، یک آدمی هست که کلا فقط حال میکنه با فلانی بره بیرون و بقیه براش شکنجه هستن و نسبت به اکثر امور هستی بی تفاوته و به نظرش اکثر کارهای مردم احمقانه هست.

یعنی اگه بخوام واقعا نظر واقعیم رو اعمال کنم، یک کمی بد میشه :))

چیکار کنم؟